Ligue 1, Puchar Francji i Superpuchar Francji - krajowe triumfy, które są standardem dla Paris Saint-Germain od kilku sezonów. Kiedy nie wygrywają wszystkich trzech trofeów, zaczyna się krytyka.
Sezon 2024/25 był jednak wyjątkowy. PSG zakwalifikowało się do drugiego finału Ligi Mistrzów w ciągu pięciu lat i może być gotowe do zdobycia pierwszego "prawdziwego" trofeum w swojej historii.
Sukces PSG jest zasługą przede wszystkim dwóch ludzi: Luisa Enrique, trenera, który stworzył drużynę mistrzów, oraz Luisa Camposa, nowego doradcy sportowego grupy QSI.
Wpływ Camposa za kulisami
Doradca sportowy Campos, architekt nowego podejścia PSG, przedłużył w czwartek swoją umowę do 2030 roku. Podpisanie umowy potwierdza, że klub koncentruje się na duchu zespołu, a nie na supergwiazdach, przygotowując się do kolejnego finału Ligi Mistrzów przeciwko Interowi.
Pięcioletnie przedłużenie umowy z dyrektorem sportowym lub doradcą jest nietypowe dla klubów, które zazwyczaj wolą coś bardziej krótkoterminowego. Ale to przedłużenie jest sposobem na nagrodzenie zmiany polityki, na którą zdecydowano się w 2023 roku wraz z przybyciem trenera Enrique: koniec z polityką "gwiazd, blichtru i blasku" na rzecz kultury zespołowej i wspólnoty.
Campos miał ogromny wpływ na przebudowę składu, która stała się konieczna po wielokrotnych porażkach w Lidze Mistrzów. Kiedy przybył w 2022 roku, portugalski doradca musiał najpierw poradzić sobie z końcem ery Messi-Neymar-Mbappe. Jednocześnie wprowadził nową dynamikę: dodając wielu obiecujących młodych zawodników do garstki doświadczonych graczy.
Ideą PSG było "stworzenie własnych gwiazd", jak powiedział trener Enrique. Campos ze swojej strony chciał, by zawodnicy przychodzili do klubu dla PSG, a nie dla Paryża. Mając to na uwadze, przez drzwi klubu przeszli tacy zawodnicy jak Joao Neves.
Relacje oparte na zaufaniu między Camposem i Enrique były jednym z filarów odrodzenia PSG. Na różnych konferencjach prasowych Hiszpan podkreślał, że chce kontynuować tę podróż razem z Camposem.
Ale jak Campos postrzega swoją pracę na co dzień? Wyjaśniając studentom na Uniwersytecie Sorbona w listopadzie 2023 roku, powiedział: "Mam prawie 60 lat, jestem w profesjonalnej piłce nożnej od 18 lat i jest to idea, o którą walczę każdego dnia: drużyna to układanka z 22 lub 24 elementów".
"Pomysł jest prosty: na każdej pozycji jest co najmniej jeden zawodnik, a do tego młodzi gracze z potencjałem do rozwoju. Wreszcie, jedna cecha jest niezbędna dla każdego gracza: inteligencja".
Filozofia trenerska Enrique
Przez wiele lat PSG było krytykowane za sposób, w jaki zachowywała się ich drużyna - z pewnym uzasadnieniem. Ogólnie rzecz biorąc, klub należący do QSI miał złą reputację. Przesadnie indywidualistyczni, skąpi w swoich wysiłkach, źle zachowujący się na boisku i poza nim, paryżanie nigdy nie mieli najsilniejszej kultury zespołowej.
A jednak, od Carlo Ancelottiego po Christophe'a Galtiera, trenerzy PSG próbowali wdrożyć systemy, które faworyzują kolektyw nad indywidualnością. Działało to jednak tylko sporadycznie. Mamy tu na myśli w szczególności drużynę Laurenta Blanca w sezonie 2015/16, Unaia Emery'ego w sezonie 2016/17, Thomasa Tuchela w latach 2018-2020 i Mauricio Pochettino w sezonie 2021/22.
Za każdym razem władzę przejmowały określone osobowości. Rzeczywistość była jednak bardziej złożona, a paryska szatnia nigdy nie sprawiała wrażenia, że gra jako jedność. Po wielu porażkach w Lidze Mistrzów, zarząd rozpoczął nowy cykl wraz z odejściem Lionela Messiego i Neymara latem 2023 roku.
Zbiegło się to w czasie z przybyciem Enrique - uważanego za trenera wymagającego pod względem technicznym i ludzkim - który został sprowadzony, aby spróbować bardziej radykalnego podejścia niż jego poprzednicy. Koniec z ustępstwami, paryska drużyna musiała postępować zgodnie z instrukcjami technika, który przybył, aby zaszczepić bardzo konkretną filozofię gry: grę pozycyjną. Od tego czasu PSG nigdy nie wyglądało tak spójnie i skutecznie.
Dembele w pogoni za Złotą Piłką
Dotychczasowe wyniki: dwa z rzędu krajowe tryplety dla PSG, z wejściem do półfinału, a następnie finału w Europie. W tym sezonie zdominowali Ligue 1, ponosząc pierwszą porażkę w kampanii przed półfinałowym meczem Arsenalu z Niceą.
Klub ze stolicy zamierzał dokonać tego, co nie udało się żadnej innej europejskiej drużynie w pięciu głównych ligach: zakończyć sezon bez porażki. Niestety, tym razem tak się nie stanie, ale być może efekt końcowy będzie tego wart, jeśli PSG sięgnie po swoje pierwsze trofeum Ligi Mistrzów.
Jeśli jest jeden obszar, w którym PSG zmieniło się w tym roku, to jest to mentalna strona rzeczy. Przed decydującym meczem z Manchesterem City w styczniu, który mógł ich wyeliminować, gdyby przegral.
PSG grało dobry futbol, z wyraźną tożsamością, ale piłka nie wpadała do siatki. Enrique i jego piłkarze nie poddawali się jednak i czekali na to słynne kliknięcie, które pozwoliłoby im odnaleźć swój rytm na Anfield, Villa Park i Emirates.
Jednym z zawodników, którzy najlepiej obrazują to odrodzenie, jest Ousmane Dembele. Po tym, jak został pominięty w składzie na mecz z Arenalem w październiku, Francuz kilka miesięcy później na nowo odkrył swoją iskrę i pewność siebie, stając się talizmanem, którego PSG tak desperacko potrzebowało.
Po hat-trickach w meczach ze Stuttgartem i Brestem piłka zaczęła się go słuchać, a on nigdy nie oglądał się za siebie, notując 33 gole i 13 asyst we wszystkich rozgrywkach przed sobotnim spotkaniem z Interem.
Dembele jest symbolem wyjątkowej, spójnej drużyny i w rezultacie jest jednym z faworytów do zdobycia prestiżowej nagrody Ballon d'Or.