2016: Golden State Warriors 89-93 Cleveland Cavaliers
Najbardziej niezapomniany? Dramaturgia wynikała z faktu, że Cavaliers wydawali się bezsilni wobec niesamowitej maszyny, jaką byli Warriors - najlepsza drużyna w historii sezonu zasadniczego (73-9). Pierwsza połowa finałów została zdominowana przez Warriors, którzy wygrali czwarty mecz w Cleveland i objęli prowadzenie 3-1. Ale zawieszenie Draymonda Greena miało przetasować talię na piąte spotkanie.
To właśnie wtedy LeBron James i Kyrie Irving zaliczyli kapitalne występy, zdobywając po 41 punktów (pierwszy raz w historii Finałów), aby uniemożliwić Golden State zakończenie sprawy przed własnymi kibicami. Trend powoli się zmieniał, a Cavaliers wygrali mecz numer sześć u siebie i zaoferowali fanom NBA to niezwykłe spotkanie.
To był fantastyczny mecz, naznaczony niesamowitym występem Draymonda Greena, ale niewystarczający, by zrekompensować nieudany mecz Stepha Curry'ego. Cavs, skoncentrowani na celu, zamierzali zrobić to, co nie udało się żadnej innej drużynie w finałach NBA: odrobić deficyt 1-3. Warriors, którzy zrobili to samo w Finale Konferencji (przeciwko Thunder), nie mieli nic do powiedzenia. Ten Blok Jamesa...
2013: Miami Heat 95-88 San Antonio Spurs
Punkt kulminacyjny finałów 2013 został osiągnięty w meczu numer sześć. Był to jeden z najbardziej niezapomnianych momentów w NBA, kiedy Ray Allen rzucił kluczową trójkę na remis na kilka sekund przed końcem, gdy wydawało się, że tytuł powędruje do Spurs. Mityczny rzut, który pozwolił Heat przetrwać, wygrać w dogrywce i wymusić siódme spotkanie.
Niespodziewanym bohaterem był Shane Battier, który trafił 6 z 8 rzutów trzypunktowych, by przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę. Ogromny mecz LeBrona Jamesa z 37 punktami, a Miami w końcu miało ostatnie słowo przeciwko Spurs, którzy długo będą żałować scenariusza z szóstego meczu, w którym zabrakło pary pod koniec spotkania.
2010: Los Angeles Lakers 83-79 Boston Celtics
Kobe Bryant potrzebował dużo czasu, aby przywrócić Lakers na szczyt po odejściu Shaquille'a O'Neala w 2004 roku i zdobył tytuł w 2009 roku. W 2008 roku Celtics zakończyli 22-letni okres oczekiwania na tytuł NBA pod wodzą Paula Pierce'a. Ten pojedynek w finałach 2010 roku miał wszystko, czego chciała NBA: dwóch ostatnich mistrzów oraz dwie najbardziej utytułowane organizacje.
Nic jednak nie poszło zgodnie z planem, a ogólny konsensus był taki, że standard gry w Finałach NBA 2010 był wyraźnie rozczarowujący. Pomimo konstelacji gwiazd na parkiecie, stawka meczu przeważyła. Niemniej jednak, honor został uratowany, gdy obie drużyny spotkały się w meczu numer siedem.
Gorzka walka od początku do końca, dwie rozemocjonowane drużyny, ale wielka drużynowa gra Lakers. Przybycie Pau Gasola odmieniło zespół, który obronił mistrzostwo. To był ostatni tytuł dla Kobego Bryanta i ostatnie finałowe starcie klasyka z lat 80-tych. To zapamiętamy...
2005: San Antonio Spurs 81-74 Detroit Pistons
Piętnaście lat po legendarnym back-to-back, Pistons byli bliscy powtórzenia tego wyczynu w 2005 roku. Rok wcześniej Detroit położyło kres Lakersom Shaqa i Kobego, wygrywając finał w pięciu meczach, powodując eksplozję ego Lakersów i przyspieszając odejście"Diesla". Ta najważniejsza drużyna lat 2000 (sześć finałów konferencji z rzędu!) przegrała tylko jeden mecz.
Po raz kolejny było to starcie dwóch ostatnich mistrzów. Ale Spurs byli już na szczycie, z Timem Duncanem już dwukrotnym MVP i zbyt silnym pod koszem, do tego wkład Manu Ginobiliego, często wymienianego jako prawdziwego MVP tych finałów, ale przede wszystkim żelazna wola, by zakończyć ten mecz. Był to ostatni występ Pistons w Finałach. Spurs stali się legendą dzięki temu triumfowi i kontynuowali swoje mistrzowskie aspiracje w kolejnych latach.
1994: Houston Rockets 90-84 New York Knicks
Kolejna era. Przez kilka lat Knicks byli zdominowani przez niejakiego Michaela Jordana. Ale wtedy "Jego Powietrzność" po raz pierwszy zakończył karierę, decydując się na grę w baseball, a Patrick Ewing był zdeterminowany, aby jak najlepiej wykorzystać tę okazję. Knicks prawie zakończyli Finały w sześciu meczach, ale Hakeem Olajuwon wykonał jeden z najbardziej kultowych ruchów w historii Finałów NBA pod koniec szóśtego meczu.
Olajuwon, który został uznany MVP, MVP Finałów i Defensywnym Graczem Roku, wygrał swój pojedynek z Ewingiem pod koniec siódmego meczu, który był tak defensywny, jak to tylko możliwe, naznaczony upadkiem Knicks, którzy nigdy nie otrząsnęli się po "prawie" zwycięstwie w szóstym meczu.
To była koronacja Olajuwona i Rudy'ego Tomjanovicha, którzy powtórzyli to w następnym roku, zdobywając pierwszy tytuł w historii franczyzy. Czyja kolej nadejdzie w tym roku pomiędzy Thunder i Pacers? Odpowiedź w niedzielną noc!