Hugo Orlando "El Loco" Gatti, jeden z najbardziej charyzmatycznych i rewolucyjnych bramkarzy w argentyńskiej piłce nożnej, zmarł w niedzielę 20 kwietnia 2025 r. w wieku 80 lat w szpitalu Pirovano w Buenos Aires. Były piłkarz był hospitalizowany przez dwa miesiące z powodu zapalenia płuc, które skomplikowało się po operacji biodra. Jego stan pogorszył się w ostatnich dniach i w obliczu nieodwracalnego stanu jego rodzina podjęła trudną decyzję o odłączeniu go od respiratora.
Bramkarz XXI wieku
Gatti był kimś więcej niż tylko bramkarzem. Dzięki ekscentrycznej osobowości i stylowi gry wyprzedzającemu swoje czasy, wyznaczył epokę i odcisnął głębokie piętno na historii argentyńskiego futbolu. Był pionierem w przełamywaniu sztywności pozycji bramkarza, grając nogami, wychodząc z pola i tworząc własną tożsamość na boisku. Jego najbardziej kultowa obrona, znana jako "La de Dios" (Boża obrona), polegała na nurkowaniu w sytuacjach jeden na jednego, klęcząc z wyciągniętymi rękami, odważnie odsłaniając swoje ciało.
Urodzony 19 sierpnia 1944 roku w Carlos Tejedor, Gatti zadebiutował w pierwszej lidze w 1962 roku w Atlancie. Następnie przeniósł się do River Plate, gdzie był uważany za następcę Amadeo Carrizo, a później błyszczał w Gimnasia y Esgrima La Plata i Unión de Santa Fe. Jednak to w Boca Juniors osiągnął absolutną chwałę: w latach 1976-1988 zaliczył 417 występów w koszulce Xeneize i zdobył sześć tytułów, w tym dwa pierwsze trofea Copa Libertadores (1977 i 1978) oraz Puchar Interkontynentalny przeciwko Borussii Monchengladbach.
Z łączną liczbą 765 meczów w pierwszej lidze, jest rekordzistą pod względem największej liczby rozegranych meczów w argentyńskiej piłce nożnej. Ponadto dzieli z Ubaldo Fillolem rekord obronionych rzutów karnych (26), co potwierdza, że jest jednym z najlepszych bramkarzy w historii kraju.
Był także częścią reprezentacji Argentyny, rozgrywając dla niej 18 meczów. Był częścią drużyny, która pojechała na Mistrzostwa Świata w Anglii w 1966 roku i zabłysnął w słynnym zwycięstwie nad Związkiem Radzieckim w 1976 roku, gdzie został nazwany "Lwem Kijowa".
Gatti przeszedł na emeryturę w 1988 roku w wieku 44 lat, po tym jak stracił miejsce w pierwszej drużynie Boca na rzecz Carlosa Navarro Montoyi. Wiele lat później, w 1998 roku, rozegrał swój mecz hołdu na La Bombonera.
Geniusz i postać telewizyjna
Poza boiskiem Gatti zawsze był ceniona postacią. W ciągu ostatnich kilku lat mieszkał w Madrycie, gdzie prowadził talk show w programie sportowym El Chiringuito de Jugones, gdzie wyrażał swoje opinie w swoim konfrontacyjnym i polemicznym stylu. Nigdy nie ukrywał swojego podziwu dla Cristiano Ronaldo ani krytyki Lionela Messiego, którego kwestionował nawet po wygraniu Mistrzostw Świata w Katarze 2022.
W 2020 roku "El Loco" był na skraju śmierci po zarażeniu Covid-19 w pierwszych miesiącach pandemii. Przezwyciężył ten krytyczny moment i wyzdrowiał, chociaż w 2024 roku doznał jednego z najtrudniejszych ciosów w swoim życiu: śmierci żony, Nachy Nodar, z którą dzielił 54 lata miłości i miał dwóch synów, Federico i Lucasa.
Hugo Gatti był kimś więcej niż tylko bramkarzem, był niezapomnianą postacią, która przełamywała schematy i zamieniała każdy mecz w widowisko. Był idolem, pięknym szaleńcem, który żył futbolem z radością, odwagą i pasją. Jego dziedzictwo pozostanie na zawsze w sercach kibiców i w wielkiej historii argentyńskiego sportu.