Czechosłowacja osiągnęła kamień milowy w finale w Belgradzie. Przeciwko Niemcom Zachodnim prowadziła 2:0 po golach Švehlíka i Dobiasa, ale przeciwnicy wyrównali i doprowadzili do rzutów karnych. Antonín Panenka, którego nazwisko wciąż nosi nazwę sposobu wykonania rzutu karnego, przeszedł do historii. Wprawił kraj w ogromną euforię i zapewnił zwycięstwo 3:2 po rzutach karnych.
Czesi oficjalnie byli jedynymi posiadaczami wspomnianego tytułu, pomimo faktu, że słowaccy piłkarze przewyższali liczebnie czeskich w składzie. Trenerowi Václavowi Ježkowi pomagał Jozef Vengloš. Finał został rozegrany przed ponad 30 tysiącami kibiców na stadionie Crvenej zvezdy w Belgradzie.
Tym samym Słowacja po raz pierwszy od wielu lat cieszy się z tytułu mistrzów Europy. W składzie znaleźli się Anton Ondruš, Koloman Gögh, Karol Dobiaš, Ladislav Jurkemik, Jaroslav Pollák, Jozef Móder, Antonín Panenka, Marián Masný, Ján Švehlík, František Veselý, Zdeňek Nehoda, Dušan Galis, Přemysl Bičovský, František Štambacher, Dušan Herda, Pavol Biroš, Ivo Viktor, Alexander Vencel, Ján Pivarník i Jozef Čapkovič.