Zwycięzcą naszej nagrody dla Piłkarza Roku został Ousmane Dembele, który poprowadził Paris Saint-Germain do pierwszego w historii triumfu w Lidze Mistrzów w 2025 roku.
Jako lider PSG, które w końcu podbiło Europę, Dembele całkowicie odmienił swój styl gry pod wodzą trenera Luisa Enrique. Strzelec, asystent, nieustępliwy w pressingu – w ostatnim roku w pełni wykorzystał swój potencjał i stał się kompletnym piłkarzem. Zasłużenie sięga po tę nagrodę, dołączając ją do Złotej Piłki.
"I Ousmane Złota Piłka, i Ousmane Złota Piłka!": Od finału Ligi Mistrzów w Monachium po Theatre du Chatelet w Paryżu, ten okrzyk rozbrzmiewał coraz głośniej z każdym miesiącem, aż Dembele w końcu odebrał prestiżowe indywidualne trofeum, wieńcząc niesamowity sezon 2024/25, który wcale nie był prosty.
Wróćmy do listopada 2024 roku i meczu z Bayernem – PSG rozpadło się jako zespół i przegrało wyraźniej, niż sugerował wynik 0:1. Dembele obejrzał czerwoną kartkę, a Luis Enrique nie zawahał się ukarać go ławką rezerwowych w spotkaniach z Nantes i Auxerre.
Trener był tak surowy, bo widział w Dembele fundament drużyny, którą chciał budować.
Koniec ery Kyliana Mbappe w PSG rozpoczął się podczas Classique na stadionie Velodrome 31 marca 2024 roku. W strugach deszczu przyszła gwiazda Realu Madryt zgasła, a Dembele błyszczał w roli fałszywej dziewiątki, którą dopiero poznawał. Właśnie wtedy zaczęły się kształtować fundamenty jego przemiany.
Brak zimnej krwi pod bramką rywali był u Dembele niemal legendarny. Potrafił wyprowadzić z równowagi każdego obrońcę, ale często zawodził przy wykończeniu akcji. Jednak już w czasach Barcelony Xavi Hernandez powtarzał każdemu: "Dembele ma wszystko, by zostać najlepszym na świecie".
Wielu śmiało się z tej prognozy. Ale Katalończyk miał rację. Dembele został numerem jeden pod wodzą jednego z najtwardszych trenerów w futbolu – Luisa Enrique.
Słynna już scena z dokumentu – "no tienes ni p*** idea" (nie masz zielonego pojęcia) – w której hiszpański szkoleniowiec tłumaczy Mbappe, co znaczy być liderem, nabrała nowego znaczenia, gdy Dembele sięgnął po trofeum. Bo to samo przemówienie usłyszał także były zawodnik Blaugrany, który w pełni zastosował się do wskazówek trenera.
Od utalentowanego skrzydłowego do maszynki do zdobywania bramek PSG
Efekt? Liga Mistrzów i Złota Piłka. Tymczasem Mbappe wciąż goni oba te trofea. Trudno nie porównywać ich ścieżek.
Ta przemiana była zaskakująca i wydawała się mało prawdopodobna. Dembele jako snajper? Zdecydowanie tak. Wszystko zaskoczyło w drugiej części sezonu, gdy ważyły się losy najważniejszych rozstrzygnięć.
PSG, które od przejęcia przez Katarczyków regularnie zawodziło w Europie, w końcu sięgnęło po Ligę Mistrzów. I to w jakim stylu – po drodze wyeliminowało trzy kluby z Premier League, a w finale rozbiło Inter 5:0, który wcześniej wyrzucił z rozgrywek Barcelonę. Decydująco i bezdyskusyjnie.
Dembele wyróżniał się nie tylko w ofensywie, ale także zaangażowaniem w defensywie. Jako pierwszy ruszał do pressingu, zawsze przedkładał dobro drużyny nad własne statystyki. Bycie liderem to nie tylko liczby – to przede wszystkim postawa.
Czy jednak jego pozycja w reprezentacji Francji rzeczywiście się zmieniła? Niekoniecznie. Na plakatach i w materiałach promocyjnych Les Bleus wciąż pozostaje na uboczu, ustępując miejsca Mbappe – niekoronowanemu królowi. Nie wiadomo nawet, czy Didier Deschamps obecnie bardziej na niego stawia.
Triumf Dembele nie zmienił jego powściągliwego charakteru. Szczere łzy przy odbiorze Złotej Piłki pokazały, że nie było w tym nic wyreżyserowanego.
Początek sezonu 2025/26 został zakłócony przez kontuzje, co nie dziwi po takim wirze wydarzeń i w klubie, który wciąż nie osiągnął pełni możliwości – choć jest w lepszej formie niż rok wcześniej.
Bez względu na to, co wydarzy się dalej, gdy wszyscy spodziewali się, że na szczyt wspiąć się mogą Antoine Griezmann, Paul Pogba czy Mbappe, to właśnie Dembele – mistrz świata z 2018 roku – na zawsze zapisał się w historii futbolu dzięki niesamowitym ostatnim 12 miesiącom na boisku.