W trakcie przerwy na mecze reprezentacji to idealny moment, by przypomnieć nie tylko niezwykłą drogę Granita, ale także historię jego rodziny. On i jego brat Taulant należą do nielicznych rodzeństw, które reprezentowały różne kraje, jednocześnie wytyczając własne ścieżki w europejskiej piłce.
Z Bazylei na światowe boiska
Granit Xhaka urodził się w Bazylei w 1992 roku, w rodzinie albańskiej pochodzącej z Kosowa. W jego domu piłka nożna i duma rodzinna były bardzo ważne. Ojciec Granita przeszedł przez więzienie polityczne w Jugosławii, zanim rodzina osiedliła się w Szwajcarii. Dzięki temu zarówno Granit, jak i jego starszy brat Taulant mogli rozwijać swoje umiejętności w akademii Basel.
Talent Granita był widoczny od początku – to pomocnik z wizją, szerokim wachlarzem podań i naturalnym wyczuciem gry. Już w wieku 18 lat sięgał po mistrzostwa Szwajcarii z Basel i przyciągał uwagę klubów z czołowych lig Europy. W 2012 roku podpisał kontrakt z Borussią Monchengladbach, gdzie dojrzał jako środkowy pomocnik i stał się liderem drugiej linii.
Lata w Arsenalu i hartowanie charakteru
W 2016 roku Granit Xhaka przeniósł się do Arsenalu za kwotę przekraczającą 30 milionów funtów. Na Emirates szybko stał się podstawowym zawodnikiem środka pola, znanym z długich podań, taktycznej inteligencji i nieustępliwości. Jego temperament nieraz przyciągał uwagę mediów, szczególnie podczas głośnego incydentu z opaską kapitana w październiku 2019 roku.
Podczas meczu Premier League z Crystal Palace kibice Arsenalu wygwizdali Xhakę po słabym występie drużyny. Sfrustrowany, wykonał w ich stronę gniewny gest, zdjął opaskę kapitana, a schodząc do tunelu, rzucił koszulką o ziemię. Wywołało to szok i falę krytyki. Po tym wydarzeniu został na krótko odsunięty od gry, a w mediach rozgorzała dyskusja o relacjach piłkarzy z kibicami.
Jednak Xhaka potraktował ten moment jako punkt zwrotny. W kolejnych sezonach odbudował zaufanie kibiców, dojrzał jako lider i nauczył się wykorzystywać swoją energię do motywowania kolegów, zamiast wdawać się w konflikty z fanami. Połączenie dyscypliny taktycznej z wysokimi umiejętnościami technicznymi stało się jego znakiem rozpoznawczym. Dzięki temu zyskał opinię dojrzałego i niezawodnego zawodnika zarówno na boisku, jak i poza nim.
Triumf w Bayerze Leverkusen i nowe wyzwanie
Kiedy Xhaka odszedł z Arsenalu w 2023 roku do Bayeru Leverkusen, wielu sądziło, że to początek końca jego kariery. Tymczasem poprowadził drużynę Xabiego Alonso do historycznego mistrzostwa Bundesligi. Spokojny przy piłce, nieustępliwy w pressingu i zawsze aktywny na boisku, udowodnił, że wciąż należy do ścisłej czołówki.
Gdy latem 2025 roku beniaminek Sunderland ogłosił jego transfer, znów pojawiło się wiele pytań. Dlaczego zwycięzca Ligi Mistrzów miałby dołączyć do nowicjusza w Premier League? Granit Xhaka dostrzegł jednak w tym projekcie wyzwanie i szansę, by zbudować własną legendę w angielskiej piłce, już poza Arsenalem.
Jak na razie, decyzja przynosi efekty. Środek pola Sunderlandu, dotąd największa bolączka zespołu, stał się jego największym atutem. Obecność Xhaki ustabilizowała drużynę, jego podania nadają grze rytm, a przywództwo – czasem surowe, zawsze pełne pasji – wyraźnie wpływa na młodszych kolegów.
Dwaj bracia, dwie flagi
Poza piłką klubową historia Xhaków ma także głębszy, emocjonalny wymiar. Granit został rekordzistą pod względem liczby występów w reprezentacji Szwajcarii, a Taulant wybrał grę dla Albanii. Bracia spotkali się na boisku podczas Euro 2016 – był to symboliczny moment podzielonych lojalności i wspólnej dumy.
Granit Xhaka znany jest także z gestu dwugłowego orła – symbolu z albańskiej flagi – który wykonywał podczas meczów Szwajcarii. Najgłośniejszy taki moment miał miejsce podczas meczu Mistrzostw Świata 2018 z Serbią, gdy on i jego kolega Xherdan Shaqiri wykonali ten gest po zdobyciu bramek. Dla obu, mających kosowsko-albańskie korzenie, był to wyraz dumy z pochodzenia i tożsamości.
Gest wywołał kontrowersje. FIFA ukarała Xhakę i Shaqiriego grzywną za „niesportowe zachowanie niezgodne z zasadami fair play”. Mimo sankcji, gest stał się symbolem dla wielu osób z albańskiej diaspory i pokazał, jak piłka nożna potrafi odzwierciedlać złożone realia historyczne i polityczne.
Serce lidera
W wieku 33 lat Granit Xhaka gra z opanowaniem weterana, który widział już wszystko. Szatnia Sunderlandu korzysta dziś z jego doświadczenia, a kibice, którzy początkowo byli sceptyczni, zaakceptowali go jako przywódcę.
Jego droga od porywczego talentu do opanowanego dyrygenta środka pola przebiega równolegle z odrodzeniem Sunderlandu – oboje byli niedoceniani, oboje przeżyli nowy początek.