Choć wielokrotnie przekładany, choć bez zorganizowanej grupy kibiców z Białegostoku i przy w większości pustym PGE Narodowym, mecz o Superpuchar Polski w końcu odbył się 2 kwietnia. Prawie w Prima Aprilis, ale zupełnie na poważnie, o czym świadczyły składy wystawione przez obu trenerów.
Sprawdź szczegóły meczu Jagiellonia – Wisła
Choć Wisła musi skupić się na powrocie do Ekstraklasy, a Jagiellonia walczy o tytuł i europejską chwałę, to obie drużyny wyszły w środę na murawę na galowo i nie było mowy o lekceważeniu rozgrywek o Superpuchar. Pierwsze minuty pokazały, że Wisła nadrabia determinacją jakość, w której przewagę mieli mistrzowie Polski.
Już w 6. minucie Baena wypuścił Zwolińskiego, którego zatrzymał Abramowicz. Z kolei w 8. minucie bezpośrednio z wolnego uderzał James Igbekeme, a jeszcze dwie minuty później Olivier Sukiennicki był dwukrotnie blokowany w jednej akcji. Wisła biła głową w mur złożony z obrońców Jagi, tymczasem Jaga miała do dyspozycji kontry, w których czuła się co najmniej nieźle.
Po 13 minutach gry Duma Podlasia miała już prowadzenie. Pierwszy strzał Darko Czurlinowa po dograniu Imaza zablokował Letkiewicz, który sparował go na słupek. Jednak dobitki Mikiego Villara golkiper Wisły zatrzymać już nie mógł. Jako były wiślak, Hiszpan nie przesadzał ze świętowaniem, ale jego gol okazał się bardzo cenny.
Po bramce rytm gry wyraźnie się zgubił. Rwana walka toczyła się głównie w środku boiska i choć Wisła polowała na wyrównanie, to niezmiennie nie przynosiło to efektu. Dopiero po przerwie ponownie ataki Białej Gwiazdy przybrały formę fal, przetaczając się pod bramkę Abramowicza. Z ich kończeniem wiślacy mieli wciąż gigantyczne problemy i długo jedynym ich celnym strzałem było uderzenie Sukiennickiego z 49. minuty. Pomocnik huknął mocno z dystansu, ale bramkarz Jagi wybił na rożny bez zagrożenia.
Po godzinie meczu okna przy bliższym słupku szukał z rzutu wolnego Kacper Duda, ale złowił jedynie boczną siatkę. Z kolei kilka minut później Łukasz Zwoliński świetnie z piłką minął wychodzącego Abramowicza, by dać się zatrzymać wślizgowi Skrzypczaka. Krakowianie wkładali ogrom energii w budowanie przewagi, która kończyła się jedynie na statystykach, gdy Jagiellonia wciąż wydawała się o jedną udaną kontrę od "zabicia" meczu. Przy ponad 20 strzałach Biała Gwiazda - podobnie jak w lidze - tylko co piąty kierowała w światło bramki, a to nie wystarczyło na wyrównanie i doprowadzenie do rzutów karnych.
Po raz drugi w historii (pierwszy w 2010 r.) Jagiellonia sięga po Superpuchar Polski, wygrywając oba mecze o to trofeum, w których brała udział. Dla Białej Gwiazdy był to piąty przegrany pojedynek o Superpuchar, a od jedynego jej triumfu w meczu mistrza ze zdobywcą pucharu miną wkrótce 24 lata.
