Z kolei do Bundesligi przenosi się utalentowany czeski piłkarz. Po zdobyciu tytułu ze Spartą Praga, Tomas Cvancara (22) zmierza do Borussii Monchengladbach, aby podjąć kolejne wyzwanie w swojej karierze.

Co analityka danych ma do powiedzenia na temat obu transferów?

Od samego początku trzeba powiedzieć, że kontraktując Declana Rice'a Arsenal zyskał zawodnika, który potrafi niemal wszystko na swojej pozycji, i to na wysokim poziomie.

Ale zdecydowanie najbardziej uderzającą rzeczą w nim jako numerze sześć lub osiem jest jego zdolność do wygrywania dużej liczby piłek, a następnie przesuwania się swoimi biegami tam, gdzie jego drużyna ma większe szanse na zdobycie bramki. Jeśli chodzi o połączenie tych dwóch umiejętności, jest on bez wątpienia jednym z najlepszych graczy na świecie.

Chociaż powyższy fakt może sugerować, że mamy do czynienia z agresywnym graczem, to Anglik zdecydowanie jest znacznie bardziej spokojną siłą w środku boiska, zdolną do czekania na odpowiedni moment.

To, w czym Rice naprawdę się wyróżnia, to czytanie gry i przewidywanie kolejnych ruchów przeciwnika. Wygrywa dużą liczbę piłek, zakłócając wymianę podań rywali.

Jeśli wyczuje odpowiedni moment na zdobycie piłki, rzadko się myli. W ostatnim sezonie Premier League jego skuteczność w tym elemencie wynosiła około 82%. Tylko 2% innych środkowych pomocników było lepszych.

Doskonale radzi sobie również w zaawansowanych metrykach danych, które śledzą, jak niebezpieczne są obszary, w których odzyskuje piłkę. Innymi słowy, zatrzymuje ataki przeciwników w pozycjach blisko własnej bramki lub w tych, które mogłyby doprowadzić do groźnej sytuacji.

Bardzo pomaga mu również jego siła fizyczna. Tylko Witalij Janelt i Tyler Adams mieli wyższy wskaźnik skuteczności w pojedynkach naziemnych w zeszłym sezonie w Premier League.

Jest również jednym z najlepszych zawodników w powietrzu. Biorąc pod uwagę jakość jego występów, nie jest zaskoczeniem, że jest również jednym ze środkowych pomocników z najmniejszą liczbą fauli w rozgrywkach.

Gdy tylko Rice wejdzie w posiadanie piłki, natychmiast wykorzystuje swoją szybkość, dynamikę i siłę, aby ruszyć do przodu. Jest jednym z najlepszych nie tylko pod względem liczby progresywnych biegów, ale także pod względem ich wartości, czyli tego, jak bardzo zwiększają one szanse jego drużyny na zdobycie bramki.

Jest to szczególnie prawdziwe w jego własnej tercji boiska i w środku boiska, ale jest również niebezpieczny, gdy pojawia się w tercji ataku.

Tylko sporadycznie ląduje w polu karnym, woląc przenosić piłkę na lepsze pozycje poprzez podania, zwłaszcza z przestrzeni pośrednich lub centralnego obszaru w pobliżu pola karnego przeciwnika, tak zwanej "strefy 14".

Wielu zarzuca Rice'owi wybieranie raczej prostych rozwiązań przy rozgrywaniu piłki, ale należy pamiętać, że West Ham nie należy do drużyn, które pozwalają na wysoki poziom kreatywności.

Arsenal z kolei jest drużyną z jednym z najwyższych wskaźników posiadania piłki na mecz, podań na sekwencję i intensywności ataku. Dlatego interesujące będzie sprawdzenie, czy doda to kolejny wymiar do gry Rice'a.

W każdym razie, wraz z jego przybyciem klub zyskał zawodnika zdolnego do stworzenia zarówno silnego duetu z Thomasem Parteyem lub Jorginho w środku pola, jak i wypełnienia roli samotnej szóstki w przypadku ich odejścia.

Tomas Cvancara: Wschodząca czeska gwiazda

Młody czeski napastnik Tomas Cvancara był jedną z kluczowych postaci w zwycięskiej kampanii Sparty Praga w ostatnim sezonie FORTUNA:LIGA.

Podczas gdy jego kolega z reprezentacji Jan Kuchta odgrywał rolę najbardziej wysuniętego napastnika w formacji 3-4-2-1, Cvancara grał jako prawoskrzydłowy numer dziesięć, przez co był ustawiany nieco głębiej i szerzej na boisku.

Jego "końcowy produkt" z pewnością jednak na tym nie ucierpiał. Dzięki dobremu doborowi przestrzeni, regularnie był w stanie oddawać strzały z centralnych obszarów wewnątrz pola karnego przeciwnika, skąd wykonał prawie 70% swoich celnych prób.

Spośród innych skrzydłowych/dziesiątek w lidze, zakończył sezon jako lider pod względem oczekiwanych bramek - co wciąż jest najlepszym wskaźnikiem tego, ile szans jakościowych generuje dany zawodnik.

Co więcej, ponieważ jest również bardzo aktywnym strzelcem, ze średnią prawie trzech strzałów na mecz, zdobył 12 bramek w ciągu 1572 minut gry. Ponadto pokazał, że nie ma problemu z wykańczaniem akcji zarówno nogami, jak i głową.

Umiejętność kreowania groźnych prób z powietrza to kolejna z jego mocnych stron. Chociaż cechą charakterystyczną czeskiej ekstraklasy jest jej fizyczność, Cvancara był w stanie wykonać ponadprzeciętną liczbę główek przeciwko silnym obrońcom i dobrze je wykończyć.

W trakcie sezonu wyróżniał się w zaawansowanym modelu danych mierzącym stopień, w jakim zawodnik może znaleźć dobre przestrzenie i kąty do wbiegnięcia oraz przyjęcia piłki w przestrzeniach, w których istnieje bezpośrednie zagrożenie dla bramki. Był wyraźnie najlepszym graczem na swojej pozycji i osiągał dobre wyniki nawet w porównaniu z napastnikami - tj. graczami, którzy operują kilka metrów wyżej na boisku niż on.

Analiza danych dotyczących podań pokazuje, że Cvancara tworzył swoje najbardziej wartościowe okazje po otrzymaniu piłki centralnie z boku, z głębi pola lub po podaniu po przekątnej z połowy boiska. Jest jednak również dobry w wymianie krótkich podań wewnątrz pola karnego lub podań do tyłu, które są generalnie jednymi z najbardziej skutecznych i często wykorzystywanych przez czołowe europejskie drużyny.

Borussia Monchengladbach to zespół z płynnym systemem ofensywnym, do którego Cvancara powinien dobrze pasować ze względu na swoją złożoność jako napastnik. Zakładając, że będzie kontynuował pracę nad swoją grą i uniknie kontuzji na początku nowego wyzwania, ma potencjał, by zaistnieć w jednej z pięciu najlepszych lig świata.