Ćwiartka sezonu za nami, a po ćwiartce może się w głowie zakręcić. Zawroty na tym etapie mogą zdarzać się w klubach - o czym wie dobrze Pogoń Szczecin - ale nie powinny przytrafiać się arbitrom. Tymczasem karnego z Częstochowy kupić nie umiem. A z pozytywów? Górnik wchodzi na ligowy tron, jak nie on.
Światło czerwone. Gdzie mi pan z tymi rękami!
Wiele rzeczy można zrozumieć, ale ze zrozumieniem polskich arbitrów jest coraz gorzej. Szkoda, bo na odbudowę zaufania pracowali latami, niektórzy zostali nawet gwiazdami, a ostatnio nie ma kolejki bez poważnych kontrowersji. Do tego VAR, który miał rozwiewać wątpliwości, tylko ich dokłada. I to nawet w przypadku braku przewinienia. W sobotę przecież kolejna z coraz dłuższej serii awarii VAR wymusiła przerwanie gry.
Mimo wszystko najbardziej rozczarowuje sytuacja z meczu Raków – Legia. Sędzia z gry nie dopatruje się rzutu karnego i każe grać dalej, co jest najodpowiedniejszą decyzją. Sam zarzekał się, że był świetnie ustawiony i to widział. Ale VAR wzywa go i jedenastka jest. Żeby było jeszcze gorzej, arbiter Jarosław Przybył idzie następnie do mediów i uzasadnieniem dokłada kolejnych wątpliwości. Niesmak jest tym większy, że obie drużyny grały marnie i decyzja okazała się brzemienna dla wyniku.
Światło pomarańczowe. Trenera zmienili, a trajektoria bez zmian
Robert Kolendowicz stracił pracę po rozczarowującym meczu z solidną Koroną, a w kolejnym spotkaniu Pogoń straciła cztery gole i przegrała u siebie z ostatnim zespołem tabeli. Może to nie trener był problemem? Na pewno nie największym, skoro nawet przełamanie Juwary i genialne wejście Molnara do pierwszego składu nie dały wygranej nad Lechią. Pogoń wymaga poskładania do kupy. Mam przekonanie, że Kolendowicz byłby to w stanie zrobić, choć nie wiem, czy na tyle sprawnie, by już w tym sezonie walczyć o szczyty.
Tylko czy Alex Haditaghi ma plan, jak ten proces przyspieszyć? Do tej pory wydawał się mieć raczej plan pozbycia się trenera, gdy nadarzy się odpowiednia wymówka. Zwłaszcza w kontekście niedawnych zapewnień o pełnym zaufaniu do trenera zaczyna mi to przypominać casus Szymona Grabowskiego w Lechii. Oczywiście Pogoni daleko do patologii znanych z Gdańska, a jednak kibice Portowców w ostatnim czasie po każdej wielkiej zapowiedzi dostają mokrą ścierą w twarz. Całe szczęście, że kibic jest wierny do końca, bo zwykły konsument mógłby stracić przekonanie, że warto.
Światło zielone. Górnik Gasparika miał być ciężki i bywa. Ale wygrywa
Taktyka, którą zasłynął w Trnawie, miała wielu krytyków. Kolega ze słowackiej redakcji Flashscore ostrzegał, że będą na narzekać na styl. Ale – może poza wpadką z Wisłą Kraków – pomysły Gasparika w ojczyźnie zwykle się sprawdzały. Zastanawiałem się, czy zdoła scalić zespół w maszynę do przepychania meczów. Bo przy mało atrakcyjnej grze – a jej mieliśmy się spodziewać – tylko wyniki bronią pracy szkoleniowca (prawda, Piaście Gliwice?).
Tymczasem Górnik zwyczajnie gra swoje i to właśnie „swoje” oznacza na ten moment fotel lidera. Okoliczności sprzyjają, bo nie wszyscy rozegrali tyle samo meczów, a w weekend golkiper Widzewa stanowił ukrytą opcję zabrzańską, ale w jaką metrykę nie spojrzeć – Górnik na wyniki uczciwie pracuje.
To jedyny zespół, który stworzył już ponad 100 okazji w sezonie, oddał ponad 150 strzałów, trzyma jednocyfrową liczbę straconych goli. Buduje ponadprzeciętne siatki podań w zespole, który stał się co najmniej niewygodny dla całej ligi. Punkty stracone z Niecieczą czy Motorem mogą ciążyć w ostatecznym rozrachunku, ale zabrzanie nie oddali ich bez walki. A że w weekend zobaczymy Górnika z innym solidnym silnikiem (napisałbym motorem, ale Motor akurat szwankuje) Ekstraklasy, 10. kolejka może dostarczyć kolejnych cennych odpowiedzi.
