Jego główne cechy są ewidentne: posiadanie piłki, wysoka liczba podań, ciągły ruch i aktywny, wysoki pressing. W 11Hacks wykorzystujemy analizę danych, by precyzyjnie określić, jak Hiszpanie radzą sobie w kluczowych obszarach w porównaniu do pozostałych drużyn w Katarze.
Statystyki posiadania wskazują, że Hiszpania dominuje (74,64 proc.), wyprzedzając znacząco drugą Argentynę (68,25 proc.) i trzecią Anglię (63,33 proc.). Na przeciwnym mundialowym biegunie były Kostaryka, Japonia i Polska, które zdołały ledwie przekroczyć granicę 30 procent. I, no właśnie, pierwsze dwie z nich posiadanie traciły najczęściej właśnie na rzecz Hiszpanii.
Wysiłek skupiony na kontroli meczu ma również odzwierciedlenie w liczbie podań przypadających na sekwencję (czyli okres od rozpoczęcia gry piłką do jej utraty wskutek odbioru, strzału czy zatrzymania gry). Hiszpanie w każdej sekwencji wymieniają średnio 6,22 podania, czyli zdecydowanie więcej niż druga pod tym względem Argentyna (4,84).
Ten styl gry ma odzwierciedlenie m. in. w liczbie kontrataków. O ile Francję, Brazylię czy Portugalię zobaczycie w kontrze średnio pięciokrotnie w meczu, o tyle Hiszpanie robią to raz.
Obecnie mają czwartą najwyżej grającą linię defensywną w całym turnieju. Mierzymy to poprzez monitorowanie średniego dystansu wertykalnego (wzdłuż boiska) akcji defensywnych, w tym rywalizacji o piłkę, przejęcia i faule. Hiszpanie podchodzą do rywali już na 51. metrze, co jest porównywalne do Niemiec. Brazylia i Anglia grają jeszcze wyżej w defensywie, podczas gdy średnia dla turnieju to 45,6 metra.
Pod względem intensywności tylko Meksyk dochodził do rywali równie często, próbując przełamać co piąte podanie interwencją w defensywie. Hiszpania co siódme, co daje jej wynik podobny do Brazylii, Holandii i Ekwadoru. Średnia turniejowa to ok. 11 podań bez bezpośredniej próby przerwania.
Hiszpański pressing nie tylko należy do najbardziej intensywnych, ale też najskuteczniejszych. Jeśli zawodnicy Luisa Enrique tracą piłkę na połowie rywali, odzyskują ją w ciągu 10 sekund w 28,61 proc. przypadków, co jest trzecim wynikiem po Niemczech i Argentynie.
Kontrola nad środkiem pola jest widoczna w wysokim odsetku wygranych piłek. Hiszpania przoduje w tym wskaźniku razem z Brazylią, Niemcami i Danią, które osiągnęły lepszą średnią. Jeśli ze środka pola przejdziemy do ostatniej tercji, La Roja ustępuje już tylko Brazylii.
Nie ma wątpliwości, że należą do najbardziej dominujących drużyn w całym turnieju, ale pytanie brzmi: jak poradzą sobie w fazie pucharowej? Z punktu widzenia jakości szans stworzonych i oddanych rywalom, mieli dopiero dziesiąty najlepszy atak i ósmą defensywę w fazie grupowej. Niezłe liczby ogółem, ale poza elitą. Na przykład, aż 11 drużyn było bardziej aktywnych pod względem liczby podań 20 metrów od bramki rywali.
Japonia pokazała innym zespołom sposób na zmuszenie Hiszpanów do błędu. Już w pierwszej połowie, gdy Japończycy przegrywali, wysoko atakowali wymiany podań Europejczyków, wybijając ich z rytmu swoim naciskiem. Od początku drugiej połowy, z pomocą wymiennych Mitomy i Doana, zwiększyli dodatkowo presję i prawie od razu dało im to gola na wyrównanie.
Dzięki presji w ostatniej tercji, wkrótce potem wyszli na prowadzenie, a później cofnęli się do niskiego bloku, ostrożnie strzegąc wyniku i szukając miejsca do kontry. Czy trener Maroka Walid Regragui spróbuje tego samego, czy też ma inny pomysł na rozpracowanie Hiszpanów?