Choć Real Saragossa ma prawie 100 lat historii, to ostatnie wielkie sukcesy (Puchar Króla) osiągał prawie dwie dekady temu, w 2003 i 2004 roku. Właśnie wtedy powstała pierwsza koncepcja zburzenia Estadio La Romareda. Zatrudniono czołowych hiszpańskich architektów z Estudio Lamela, ale projekt upadł. Później próbowano jeszcze dwukrotnie, znów bez efektu.

Dlaczego miałoby się udać za czwartym razem? Argumenty są trzy. Po pierwsze, kandydatura do organizacji mistrzostw świata 2030 – u boku Portugalii i Maroka – sprzyja inwestycji. Po drugie, hiszpański związek piłkarski nałożył na kluby obowiązek poprawy infrastruktury, co wymusza inwestycje, a La Romareda jest jednym z najbardziej przestarzałych obecnie stadionów. Po trzecie, samorząd Saragossy ma plan, jak to zbudować i nie zapłacić za wszystko.

Tym razem może się udać

Miasto ogłosiło już przetarg, który fundamentalnie zmieni sytuację: władze oddadzą miejski obiekt w użytkowanie prywatne na 75 lat, w zamian oczekując inwestycji prywatnej na terenie stadionu. Jej efektem ma być stadion dla 42 500 widzów (zgodnie z wymogami FIFA dla fazy grupowej mundialu) z funkcjami społecznymi i gwarancją ciągłości użytkowania dla Realu Saragossa.

Przetarg na 75-letnią dzierżawę skończy się we wrześniu i wiadomo, że szansę na udział ma ten, kto wejdzie w partnerstwo z klubem piłkarskim. Cała inwestycja ma pochłonąć ok. 140-150 milionów euro (ok. 640-680 mln zł), których zabezpieczenie jest problemem inwestora. Real Saragossa zamierza użyć przekazanego stadionu jako zabezpieczenia dla kredytu i w ten sposób pozyskać środki.

Prezentacja przed czasem

Choć termin miejskiego przetargu mija dopiero pod koniec lata, to już wczoraj Real Saragossa pokazał, co planuje zbudować. Powód jest prosty: na 12 maja termin dostarczenia koncepcji wyznaczył hiszpański związek piłkarski, jeśli Saragossa ma znaleźć się wśród miast-kandydatów do organizacji mundialu w 2030 roku.

Koncepcję zlecono uznanej na całym świecie baskijskiej pracowni IDOM, która za główny motyw nowego stadionu uznała wiatr Cierzo wiejący z północy i północnego zachodu. Bryła stadionu – prosta ze względów pragmatycznych i ekonomicznych – jest żłobiona, zawiera wklęsłości i płynne linie, jakby była kształtowana erozją powodowaną przez wiatr.

Poza ponad 40 tysiącami miejsc na widowni obiekt zaoferuje ponad 22,5 tys. metrów kwadratowych powierzchni komercyjnych, które mają pomóc spłacić inwestycję. Nad wszystkimi pomieszczeniami, a pod charakterystycznym dachem ma się znaleźć półotwarty, zielony taras widokowy.

Ponieważ umożliwienie ciągłej gry Realu jest warunkiem podstawowym, inwestycja ma być podzielona na cztery fazy, każda po jednej trybunie i trwająca ok. półtora roku. Najważniejsze prace mają się odbywać w letniej przerwie między sezonami, by jak najmniej wpływać na rozgrywki. Pierwsza trybuna ma zostać zburzona latem 2024, a ostatnia część nowego stadionu otwarta w 2028 roku, z dużym zapasem przed ewentualnym mundialem.